’t KOOR! GAAT INTERNATIONAAL

Het was zaterdag 16 april jl. al vroeg onrustig op de Cannenburgerweg, want om 07.00 uur stond een grote dubbeldeksbus van Wijdemeren Tours klaar om ’t KOOR! richting het Belgische Gent te brengen. Het duurde even voordat de bagage incl. piano en geluidsinstallatie ware
n ingeladen en iedereen een plekje in de bus – naar keuze boven of beneden – had gevonden. Exact om 07.30 uur startte Wim van ter Meij de motor en begon voor 70 koorleden, dirigent, pianiste en enkele ‘supporters’ het grote avontuur. Ter gelegenheid van het 1^ste lustrum ging ’t KOOR! namelijk voor het eerst internationaal. Vanwege de zaterdag was het lekker rustig op de weg en stonden we binnen een mum van tijd al bij de grens. Hier een korte plas-, rook-, strek je benen- en tijd voor een lunchpakket-pauze. De kok van ‘De Drie Dorpen’ heeft het geweten, want hij stond bij nacht en ontij zo’n 170 pistoletjes af te bakken. Het eerste gedeelte van de rit stond bijna iedereen nog in de slaapmodus, maar nu kwamen de kelen al behoorlijk los. Was het niet van het vele lekkers dat de bus doorging dan toch wel van het meezingen met bekende liedjes. Je bent nu eenmaal een koor of niet! Rond 11.00 uur waren we al in Gent en zagen d
e beroemde St-Baafskathedraal aan de horizon verschijnen. De bus kon niet helemaal voor de deur komen, maar dat was geen probleem. Als een stel landverhuizers liepen wij met onze tassen en het benodigde instrumentarium dwars door het centrum naar de kerk. Ons optreden daar werd al aangekond
igd door een grote poster bij de deur en wij zagen ook mensen met onze flyer lopen. De PR had zijn werk gedaan. Bij binnenkomst van de kathedraal vielen wij stil; wat een prachtig gebouw en wat een ‘eer’ om hier te mogen zingen. We hadden no
g even vrije tijd voor het optreden van 14.00 uur en die werd goed besteed in de talrijke kroegjes op het plein. De kelen moesten tenslotte worden gesmeerd en een wafel met aardbeien en slagroom was ook niet te versmaden. De warming-up en het inzingen deden we op de binnenplaats van de kathedraal tussen de vuilnisbakken, maar dat deed aan het enthousiasme niets af. We stonden te trappelen om het podium voor het altaar op te gaan. Van 14.00-15.00 uur heerlijk gezongen voor een goed gevulde kathedraal. We kregen na afloop zelfs de vraag of we ook CD’s hadden! Bij het verlaten van de kerk stond onze ‘koningin’ Joke klaar met haar gehaktballetjes. Je zou een muisarm krijgen van het draaien van 200 balletjes. Nog weer eventjes vrij om de nodige inkopen (Belgische chocola) te doen dan wel een Belgisch biertje te drinken en daarna weer de bus in richting Nazareth. Niet de stad waar Jezus opgroeide, maar daar waar niet ver van Gent een van der Valk hotel is gevestigd. Er wordt nog wel eens wat minderwaardig over van der Valk gedaan, maar deze was echt top en we hebben geen appelmoes met kers gezien. Snel de bagage op de kamers en richting de speciaal voor ons gereserveerde eetzaal. Genoten van een heerlijk Vlaams buffet met een onverwachte gast in de persoon van Emiel van Haarboven, al 40 jaar dirigent van het Gentse dameskoor ‘De Stille Genietertjes’. Hij was ingehuurd om ons op te warmen voor de bonte avond en het ging er dan ook al snel heet aan toe. Als afsluiter met elkaar op de wijs van ‘We hebben een woonboot’ het groot ’t KOOR! lustrumlied ‘We hebben een koortje’ gezongen. De toon was gezet en het werd hierna alleen maar gekker en gekker. We wisten niet dat er zoveel talent binnen de club aanwezig was. Variërend van een recept door Martha (hik) Stewart tot Catootje op de botermarkt en van K3 tot een moederziel alleen zijnde juffrouw Jansen. Ook de modepolitie kwam voorbij en voorzitter Jan begon te blozen door de om hem heen dartelende dames, die ‘I know him so well’ zongen. Een stukje cultuur in de vorm van een vertelling over Reinaert de Vos en een echte operadiva met haar metgezellin. Het bleef hierna nog lang onrustig in Nazareth. De volgende dag na een heerlijk ontbijtbuffet weer met de bus naar Gent waar een stadsrondvaart op de Gentse binnenwateren op het programma stond. We hadden tot dan aardig weer, maar op het moment dat iedereen een plek in de open bootjes had gevonden, ging de hemel open. Hagelstenen zo groot als knikkers daalden op ons neer. De aangeboden paraplu’s en dekens boden wel enige bescherming, maar konden niet voorkomen dat de meesten toch aardig nat werden. Het deed echter niets af aan de sfeer in de groep, want iedereen kwam met een big smile uit de bootjes. Hierna als verrassing een heerlijke zak Vlaamse friet met uiteraard mayo. Nog wat struinen door het centrum en ‘Gentse neuzen’ scoren; een typisch Gents snoepje dat qua zoetigheid wel wat aan Turks fruit doet denken. Wim reed de bus weer voor om de uitgelaten, maar inmiddels ook wel wat vermoeide, bende naar Wijdemeren terug te rijden. Menigeen deed een dutje voor zover dit mogelijk was met de Toppers op de achtergrond. Klokslag zes uur weer terug in ’t dorp en na een overheerlijk slotdiner in De Drie Dorpen toog een ieder moe maar zeer voldaan naar huis.
Zo’n buitenlandse avontuur smaakt absoluut naar meer!